Kafiyeli Sözler
Düş peşindeysen, düş peşime.
İçki yiğidi susturur, korkağı coşturur.
Laf sokarım derinden, aklın oynar yerinden.
Rakıya verip anırma. Tütünü verip savurma.
Aptallarla tartışma, başkaları aranızdaki farkı anlayabilir.
Hayır dese de hayat, hep hayırlısı diyeceğim hayata inat.
Ben bilirim ki tek yar, Yaradan’dır. Gerisi sadece yaralayandır.
Akıl bir gemidir, fikir dümeni, kullandır kendini, göreyim seni.
Körebe oynamak gibiydi aşk. Hepimiz kördük, ebemizi gördük.
Bana benden olur, her ne olursa, başım rahat eder, dilim durursa.
Gönül ne kahve ister ne kahvehane. Gönül sohbet ister kahve bahane.
Dost sanma şanlı vaktinde dost olanı. Dost bil zor anında elinden tutanı.
Ne kadar bilirsen bil, söylediklerin karşısındakinin anlayabildiği kadardır.
Ne gerek var kafiyeli cümleler kurmaya. Özledim işte, o kadar! İlhan Berk
İtimadı lütuf sanıp borca sarılma. Bir gün gelip istenecektir, sonra darılma.
Bak şu çeşmeye su içecek tası yok. Kırma insan kalbini, yapacak ustası yok.
Yanımda olması gerekenler zaten yanımda, defolup gidenler kimin umurumda.
Gel dese, gitmesem. Birer kahve alıp yürüsek sahil boyunca, o sussa ben dinlesem.
Sigaramın dumanı sen, ateşi ben olayım. Al beni buralardan, sadece senle kalayım.
Ye yağlığı iç suyu, dondurursa dondursun. Ye tatlıyı içme suyu, yandırırsa yandırsın.
Sen benim adımı bile anamazsın. Bırak dost kalmayı artık düşmanım bile olamazsın.
Seni öyle bir severim ki dengeni kaybedersin. Kiliseye girer, Selamün aleyküm dersin.
Ölüm dediğin nedir ki; dönüşü olmayan tatil. Aşk dediğin nedir ki; gençliği olmayan katil!
Söz bilirsen söz söyle, sözünden ibret alsınlar. Söz bilmezsen susta, seni bir adam sansınlar.
Dünya malı elde iken hep düşmanlar dost olur. Elde bir şey kalmayınca dost bile düşman olur.
Hani gözler vardır sözleri anlatır. Hani sözler vardır gözleri anlatır. Bir de aşk vardır seni anlatır.
Bu laflar sana kapak olsun, fena oturttum helal olsun. Tipin yok ki şeklin olsun, hadi canım yolun açık olsun.
Dost dediğin arkanda ‘ Haçeri vuracak beklemediğin bir anda. Gerçek dost yanında sen akarsın kanında.
Ne arkamdan konuşanlara bakarım. Ne de beni çekemeyenleri takarım. Allah’a havale eder yoluma bakarım.
Umutlara kanma umutlar bir gün imkansızlaşır. Hayatı tozpembe yaşıyorum sanma her renk bir gün siyahlaşır
Allah isterse bir kişinin işini, mermere bile geçirir dişini. İstemezse bir kişinin işini, muhallebi yerken kırar dişini.
Senin gibi bozukları kumbarada biriktirir, geleceği yatırım yaparım. Ha çok mu sıkıştım, hiç düşünmem hemen harcarım.
Yalnızlığın yalnızlığımla kafiyeli, alt alta yazdığımızda şiir, yan yana yazdığımızda öykü olurdu. Biz hiç yazmadık aşk oldu.
Oğlum abartı senin neyine. Beynin sahip senin abartı genine. Beni çöpe atmak senin ne haddine! Sen zaten çöptesin, bari beni çekme.
Sen şimdi yazdığım şiirleri kendi üstüne alınıyorsun değil mi sevgili? Sana kafiyeli cümleler fazla gelir! Satır aralarındaki boşluklarda oyala kendini! Can Yücel
